W 1933 roku w nowo założonej przez Carla Bückera, niemieckiej wytwórni lotniczej Bücker-Flugzeugbau GmbH jej główny konstruktor Anders Anderson opracował samolot szkolno-akrobacyjny przystosowany do szkolenia podstawowego pilotów, który oznaczono jako Bücker Bü 131 Jungmann. Oblotu prototypu samolotu dokonano w dniu 27 kwietnia 1934 roku. Bücker Bü 131 Jungmann zapoczątkował serię niezwykle udanych konstrukcji; Bücker Bü 133 Jungmeister z roku 1936 i Bücker Bü 181 Bestmann z roku 1939. Bücker Bü 131 Jungmann spełnił z nawiązką wymagania jakie przed nim postawiono i rozpoczęto jego produkcję seryjną. Samolotem zainteresowały się zarówno cywilne szkoły lotnicze jak i Luftwaffe. W krótkim czasie stał się podstawowym samolotem szkolnym w lotnictwie niemieckim. Doskonałe właściwości lotne Jungmannów spowodowały duże zainteresowanie tymi samolotami na świecie. Największym ich producentem poza Niemcami była Japonia, gdzie wyprodukowany został w liczbie 1037 egzemplarzy dla potrzeb armii lądowej pod oznaczeniem Kokusai Typ 4 Ki-86 z silnikiem Hatsukaze o mocy 81 kW (110 KM), natomiast dla japońskiej marynarki wojennej zbudowanych 217 sztuk pod oznaczeniem Watanabe/Kyushu Typ 2 (K9W1). Jungmann używany był również w Finlandii, na Węgrzech, w Hiszpanii (produkowany do początku lat sześćdziesiątych, aż do roku 1968 był tam użytkowany jako podstawowy samolot szkolny sił lotniczych!), Szwecji i Szwajcarii, a także w Czechosłowacji, gdzie produkowano go do roku 1949, w liczbie prawie 300 egzemplarzy, jako Aero C-104.  W latach 1989-1995 zespół specjalistów lotnictwa pod kierownictwem Ś.P. Janusza Karasiewicza zbudował w warunkach amatorskich cztery egzemplarze Jungmannów. Oblot pierwszego z nich odbył się latem 1994 roku. Samoloty tej wersji nie miały bagażnika i były napędzane silnikami gaźnikowymi Walter Minor. W roku 1995 powstała firma Serwis Samolotów Historycznych , która podjęła produkcję seryjną samolotu pod oznaczeniem Bücker T-131 PA Jungmann na podstawie dokumentacji firmy Bücker opartej na oryginalnej dokumentacji czeskiej wersji samolotu Aero C-104. W 1997 roku firma otrzymała od GILC dla T-131 PA Orzeczenie Zdatności do Lotu (Certificate of Approval), a w marcu 2000 roku certyfikat produkcyjny według międzynarodowych przepisów JAR-21 G. Płatowce budowane są ręcznie, jedynie przy produkcji niektórych elementów stosowana jest obróbka mechaniczna. W stosunku do oryginału zmieniono niewiele - Silnik Hirth  HM 504 o mocy 105 KM zastąpiono czeskim silnikiem LOM Praha  M-332 AK z wtryskiem paliwa o mocy 140 KM. Samolot dopuszczony jest do akrobacji przy masie nie przekraczającej 590 kg (z załogą jednoosobową i niepełnym zapasem paliwa). Dotąd zbudowano ponad 30 egzemplarzy samolotu. 

Źródło: Aeroklub Bielsko Biała